Stage week 1: Kinderafdeling
Door: Debbie Enthoven
Blijf op de hoogte en volg Debbie
04 September 2017 | Suriname, Paramaribo
Ik loop wat achter met schrijven, maar de dagen hier vliegen voorbij.
De eerste stageweek is inmiddels achter de rug, maandag konden we ons om 7.00 uur melden bij het 's Lands Hospitaal. Met zijn vijven in onze pakken op de fiets, waarbij we gelukkig in een keer goed reden. Het is ongeveer tien minuten fietsen. Bij het ziekenhuis stond Tjitra ons op te wachten, Tjitra is de persoon die alles omtrent de stage heeft geregeld en tevens onze huisbaas. Tjitra leidde ons naar de administratie om vanaf daar verder verwezen te worden. Het regelen van alle zaken nam heel veel tijd in beslag. Wachten bij de administratie, wachten bij de hoofdzuster van de praktijkopleiding, hier besproken dat Nicole en ik gezamenlijk acht weken op dezelfde afdeling stage lopen en dit geld ook voor die andere drie meiden. Vervolgens wachten tot de rondleiding over het terrein kon beginnen.
"Tijdens de rondleiding kwam het Surinaamse karakter even boven, wat wij erg grappig vonden. Er toeterde een auto omdat deze op het terrein langs ons wilde, waarna de hoofdzuster hem heel correct aanspreekt niet zo ongeduldig te zijn. De man in de auto verteld dat zijn vrouw achterin aan het bevallen is. Waarop de hoofdzuster als antwoord geeft, ja nou en ook dat kan heus wel wachten hoor, mooie momenten!"
Na deze rondleiding werden we allemaal afgezet bij onze afdeling. Dit betekent dat wij ongeveer 11.15 uur op de kinderafdeling waren. Hier kregen we een zeer uitgebreide rondleiding en werden aan iedereen voorgesteld. Eenmaal bezig op de afdeling was het heel erg wennen. Ze deden alsof wij als stagiaires niet bestonden en werden voorbij gelopen, zodra wij niks vroegen, werden we nergens mee naar toe gevraagd en werd er ook niks uitgelegd. Ook verwachten ze dat wanneer er wat gedaan moet worden, je van vele handelingen al kennis hebt hoe dit in zijn werk gaat, tenzij je dit zelf anders aangeeft. Deze stagedag eindigde om 15.00 en we gingen weer op de fiets naar huis, midden in onze eerste tropische regenbui en dat zijn hele harde buien, we waren van top tot teen klets nat. In het huisje hebben we gezamenlijk gekookt, georiënteerd op tripjes en naar op tijd naar bed.
De rest van de stageweek hadden we de hoop op dagen die beter verliepen. Sommige dagen was dit wel het geval andere dagen niet. De hoofdzuster en de zuster die eronder viel probeerde erg veel voor ons te regelen, aangezien we hier maar vier dagen waren hebben ze gezorgd dat we alle kamers gezien hebben. De zuigelingen-, de kinder-, diarree/braken-, broncho kamers en de kamer met kinderen voor OK. Het verschilde per dag heel erg met wie we werkte, hoe behulpzaam ze waren en hoeveel contacten ze met ons maakten. Zo hebben we woensdag de minst leuke dag gehad, aangezien we ons niet welkom voelde bij wie we mee liepen en donderdag een hele leuke dag, veel uitleg en we mochten veel zelf doen onder begeleiding, zoals opnames en controles.
De stagedag verloopt hier met weinig doen, helemaal ten opzichten van Nederland. Er wordt gestart met een ronde lopen met al het personeel en de hoofdzuster, de hoofdzuster kijkt bij ieder patiëntje hoe het is en meld gelijk wie er op de kamer staan. Vervolgens waren we maximaal tot 9.00 uur bezig met het baden van kinderen, lees een kind in de wasbak onder een stromende koude kraan insoppen en afspoelen, wat in deze warmte prima is. Ook alle bedjes worden hierbij netjes standaard gesopt met chloor en opnieuw opgemaakt, dit emmertje chloor wordt gedurende de dag maar een keer gevuld en continue gebruikt. Na de zorg hebben we nog dienstoverdracht, hier zit niet iedereen bij, vervolgens nog overleg met de arts over alle kamers. Vanaf een uur of negen tot half twaalf wordt er heel veel gezeten, in de gangen langs de kamers en naar de kinderen gekeken. Behalve de zuigelingen die hebben tussendoor nog een papfles nodig. Aangezien 's middags bijna alle ouders aanwezig zijn en ze hier werken met ouderparticipatie, is 's middags bijna alle zorg in handen van de ouders en is het hooguit wachten op een opname of andere bijkomstige handelingen. De rust was erg wennen, maar met de warmte soms ook wel goed.
Pauze tijden zijn er niet op de afdeling, iedereen gaat eten wanneer hij/zij honger heeft, dit wordt wel beperkt tot één keer per dag een half uur. Van deze regel kan wel afgeweken worden, want wanneer je hier honger hebt ga je wel eten. De meeste eten hier al voor half twaalf en eten dan warm, zoals rijt en bami. Wij zitten dan netjes rond 12 uur ons broodje "te schaften" zoals ze dat hier noemen.
Ondanks het inkomen op de afdeling, gingen de dagen erg snel voorbij. Donderdag hebben we genoten van het inluiden van het weekend, we zijn eerst lekker naar het zwembad geweest om vervolgens thuis roti te gaan eten, deze werd meegenomen door Wendy en Robbie, twee andere Nederlandse studenten die we hier hebben ontmoet, om vervolgens gezellig met ze alle te eten. Begin van de nacht zijn we naar Havana Lounch gegaan, een club die voornamelijk donderdag gezellig is. Iets wat niet helemaal soepel verliep. We waren met twee taxi's, de eerste vier waaronder ik waren al binnen toen de andere drie belde dat ze niet binnen kwamen, aangezien ze badslippers (havaiana slippers) aan hadden, iets waar wij wel mee binnenkomen waren. Nadat we merkte dat het echt niet lukte zijn wij ook weer naar buiten gegaan en zijn we doorgereden naar 't Vat. Daar bedachten we ons dat we het daar toch niet zo leuk gingen hebben als in de club. Waarop we hadden besloten nogmaals een taxi te pakken, via huis te rijden, schoenen om te wisselen en uiteindelijk toch weer in Havana Lounch te eindigen. Je moet wat over hebben voor een leuke avond. Het leuke aan deze club was dat er naast Surinamers ook veel Nederlanders waren.
Vrijdag hadden we vrij, aangezien het hier een officiële feestdag was en dan geld evenals in Nederland de regel dat stagiaires dan vrij zijn. Helaas begon deze ochtend al vroeg, nadat we pas om 5.30 naar bed gingen, werd ik om 7.30 weer wakker, vanaf dat moment alleen maar ziek geweest, in de zin van overgeven, moe en heel slap. Ik hoopte eerst nog van het uitgaan, maar helaas het bleef aanhouden. Die dag is de koude douche ineens helemaal niet fijn meer. Gelukkig heeft dit uiteindelijk maar een dag geduurd en was ik de volgende dag weer helemaal beter.
- Onze huisbaas, die aan ons vast woont is erg lief voor ons, bij alle vragen helpt ze ons vrijwel direct. Ook kwam ze afgelopen week spontaan langs met watermeloen voor ons allemaal.
- Wij worden hier bakra's genoemd, wat staat voor blanke mensen.
- Toeteren in dit land is heel normaal, zowel om voorrang te nemen, als voorrang verlenen of als ze vinden dat je als fietser niet genoeg aan de kant gaat, fietspaden kennen ze hier niet.
- Tijdens de start van onze stage, kwam ze nog even met de mededeling dat wij hier wel genoeg tripjes moesten gaan doen, aangezien we toch wel een beetje hun inkomstenbron zijn haha.
-
06 September 2017 - 10:25
Carla:
Hoi Debbie,
Wat is dit leuk om te lezen, ik heb er zin om er naar toe te komen. Het zal de 8 weken wel zo zijn dat er leuke en minder leuke dagen zijn.
Geniet vooral van de rust, want dat kennen we hier niet -
06 September 2017 - 12:46
Martha:
Nou als ik het zo begrijpt ga je niet voor altijd naar Suriname om daar te werken. Maar uitgaan doen jullie behoorlijk. Nou geniet er nog even van. Hopelijk steek je er daar toch nog wel wat van op.
Ik denk dat ze stagaires een beetje vervelend vinden. Maar het is weer een uitdaging en daar leer je ook veel. Dikke kus oma -
06 September 2017 - 12:46
Martha:
Nou als ik het zo begrijpt ga je niet voor altijd naar Suriname om daar te werken. Maar uitgaan doen jullie behoorlijk. Nou geniet er nog even van. Hopelijk steek je er daar toch nog wel wat van op.
Ik denk dat ze stagaires een beetje vervelend vinden. Maar het is weer een uitdaging en daar leer je ook veel. Dikke kus oma -
06 September 2017 - 12:47
Martha:
Nou als ik het zo begrijpt ga je niet voor altijd naar Suriname om daar te werken. Maar uitgaan doen jullie behoorlijk. Nou geniet er nog even van. Hopelijk steek je er daar toch nog wel wat van op.
Ik denk dat ze stagaires een beetje vervelend vinden. Maar het is weer een uitdaging en daar leer je ook veel. Dikke kus oma -
06 September 2017 - 12:49
Martha:
Ik denk dat er iets verkeerd gegaan is, ik zie de reaktie 3x sorry hoor kon het niet meer verwijderen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley